یکصد و بیست و پنج غم انگیز :(

همیشه از دیدن دستای کوچولویی که با باند کشی کرم رنگ بسته میشدند و انگشتان کوچیکشون لاشون گم میشد دلم میشکست...اما حالا :(

تُردَک خودم وسط بازیهامون نمیدونم دستش به کجا گرفت که حسابی درد میکنه....و حالا بین یه باندکشی کرم رنگ احاطه شده و انگشتای کوچیکش معلوم نیست...و حالا دلم هم ترکیده و خیلی سعی کردم اشک نریزم و مقاوم باشم...

تُردَک صبور من...

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.