دکتر هلاکویی را تقریبا همه می شناسند،حرف های خشنگ خشنگ زیاد میگوید و روانشناس خوبی ست
جایی ازش خواندم انسانها چند نوع دادگاه دارند،یکی از انها دادگاه شخصی،یه همچین چیزی ست...یعنی طرف در دادگاه خودش قضاوت می کند...وکیل قاتل مقتول قاضی تماشاچی ،کلا همه چی خودش است..بعد می نشیند در این دادگاه و هعی مجازات میکند حکم میکند دفاع میکند،متنفر میشود،شکست میخورد و غیره....گفته بود انسان نباید برای خودش از این دادگاه ها تشکیل دهد...چون در این دادگاه هنه چی حالی به حولی ست...اصلا توضیح نمیخواهد که...دادگاهی که همه چی خودتی که معلوم است سر و ته ندارد...میشود غصه،میشود غمباد،میشود حناق یخه ات را میگیرد...این دادگاه هیچ نتیجه ای ندارد و این حرفها
خلاصه...من دیدم من هم ازین دادگاه ها زیاد داشتم..
حوصله ندارم بقیه اش را بنویسم...همینقدر بدانیدکه دلم برای تُردَک میسوزد بخاطر داشتن همچین مادری و دارم سعی میکنم مادر بهتری باشم
فقط کاش یک روز مرخصی داشتم تا آپدیت میشدم...فقط یک روز!